ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ. ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ. ΟΔΗΓΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ ΑΓΙΩΝ ΤΟΠΩΝ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 31°36′29″N 34°49′05″E

Πρωτεύουσα  • Πληθυσμός  • Συντεταγμένες	Ιερουσαλήμ[1] 747.600 το 2007[2] 31°47′N 35°13′E
Μεγαλύτερη πόλη	Ιερουσαλήμ
Επίσημες γλώσσες	Εβραϊκά, Αραβικά
Πολίτευμα	Κοινοβουλευτική Δημοκρατία
Πρόεδρος Πρωθυπουργός	Σιμόν Πέρες Μπενιαμίν Νετανιάχου
Ανεξαρτησία (από τηΒρετανική Εντολή της Παλαιστίνης) Ίδρυση Ισχύον Σύνταγμα	14 Μαΐου 1948 Κανένα επίσημο
Έκταση  • Σύνολο  • % Νερό  • Σύνορα Ακτογραμμή	22.072 km2 (151η) 2 1.017 χμ. 273 χμ.
Πληθυσμός  • Εκτίμηση 2009  • Απογραφή 1995  • Πυκνότητα	7.233.701 - συμπεριλαμβανομένων και 187.000 περίπου Ισραηλινών εποίκων στη Δυτική Όχθη, περίπου 20.000 στα υψώματα του Γκολάν και λιγότερων από 177.000 στην ανατολική Ιερουσαλήμ (εκτ. 2009)[3](96η) 5.548.523 327,7 κατ./km² (36η)
Α.Ε.Π. (PPP)  • Ολικό (2009)  • Κατά κεφαλή	205,544 δισ. $[4] (50η) 28.271 $[4] (32η)
Α.Ε.Π. (Ονομαστικό)  • Ολικό (2009)  • Κατά κεφαλή	215,727 δισ. $[4] (39η) 29.672 $[4] (28η)
ΔΑΑ (2007)	0,935 (27η) – πολύ υψηλός
Νόμισμα	Νέο ισραηλινό σεκέλ (ILS)
Ζώνη ώρας  • Θερινή ώρα	IST (UTC +2) (UTC +3)
Internet TLD	.il
Κωδικός κλήσης	+972

Το Ισραήλ (Εβραϊκά: מדינת ישראל Μεντινάτ Γισραέλ, Αραβικά: دولة اسرائيل Ντάουλατ Ισρα'ΐλ) είναι κράτος της Μέσης Ανατολής.

Ιστορία

Μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το σιωνιστικό κίνημα (που είχε ιδρυθεί το 1897 με σκοπό την ίδρυση του Ισραήλ), απαίτησε την δημιουργία ενός ανεξάρτητου εβραϊκού κράτους, ενώ ανέλαβε την παράνομη μετανάστευση των Εβραίων στην Παλαιστίνη, την οποία προσπαθούσαν να σταματήσουν οι Βρετανοί.

Το 1947, ο ΟΗΕ ανέλαβε τον έλεγχο της Παλαιστίνης, και στις 29 Νοεμβρίου παρουσιάζει ένα σχέδιο για την διαίρεση της Παλαιστίνης σε ένα ισραηλινό και ένα αραβικό κράτος, και την μετατροπή της Ιερουσαλήμ σε διεθνή πόλη εκτός συνόρων. Σύμφωνα με αυτήν την απόφαση η παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ, καθώς και η δυτική όχθη του Ιορδάνη, τέθηκε υπό τον έλεγχο της Ιορδανίας, ενώ η νέα πόλη ελέγχθηκε από τους Ισραηλινούς. Οι άραβες άρχισαν βίαιες διαμαρτυρίες κατά των Εβραίων, την στιγμή που στην περιοχή κατοικούσαν 590,000 Εβραίοι και 1,320,000 Άραβες.

Στις 14 Μαΐου 1948, το ανώτατο εβραϊκό συμβούλιο ανακήρυξε την δημιουργία του Ισραήλ, και όρκισε πρόεδρο τον Χάιμ Βάιζμαν και πρωθυπουργό τον σιωνιστή ηγέτη, Δαβίδ Μπεν Γκουριόν. Παράλληλα, ένας μυστικός Ισραηλινός στρατός, ο Χάγκαναχ, που σχηματίστηκε στα χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα παρουσιάζεται πλέον ως ο τακτικός στρατός του κράτους του Ισραήλ. Ο Χάγκαναχ ήταν εξοπλισμένος με όπλα τελευταίας τεχνολογίας προερχόμενα από Αγγλία και Αμερική.

Αμέσως μετά την απόφαση των Ηνωμένων Εθνών ξέσπασαν συγκρούσεις ανάμεσα στους Άραβες, που απέρριψαν το σχέδιο, και τους Ισραηλινούς. Στις 15 Μαΐου αμέσως μετά την απόφαση της ανεξαρτησίας, άρχισε ο Αραβοϊσραηλινός πόλεμος του 1948, που θα ακολουθούνταν από πολλές ακόμα συγκρούσεις που συνεχίζονται μέχρι και τις μέρες μας. Κύριες στιγμές της Αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης ήταν ο πόλεμος των Έξι Ημερών του 1967, ο πόλεμος του Γιομ Κιππούρ του 1973. Από τις 19 Νοεμβρίου του 1977, ο πρωθυπουργός της Αιγύπτου Ανβάρ ας Σαντάτ, ξεκινά ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μαζί με το Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ, με αποτέλεσμα στις 26 Μαρτίου του 1979, να υπογραφθεί στο Camp David, συμφωνία που όριζε πως το Ισραήλ δεχόταν να αποσυρθεί από το Σινά και ύστερα από την Λωρίδα της Γάζας και την δυτική όχθη. Το δεύτερο μέρος δεν εφαρμόστηκε ποτέ από το Ισραήλ.

Εν συνεχεία ακολούθησαν ο πόλεμος του Λιβάνου το 1982 καθώς και η Ιντιφάντα, συνεχιζόμενη ένοπλη εξέγερση των Παλαιστινίων του Ισραήλ που ξεκίνησε το 1987. Οι διαφορές Αράβων και Ισραηλινών φάνηκαν να διευθετούνται προσωρινά με τις Συνθήκες του Όσλο του1994, που προέβλεπαν τη δημιουργία της Παλαιστινιακής Αρχής, ξεχωριστού κράτους των Παλαιστινίων, χωρίς ωστόσο οι συγκρούσεις να σταματήσουν. Καθώς όμως το Ισραήλ ποτέ δεν τήρησε την συμφωνία, στις 31 Μαρτίου του 1997 τα Αραβικά κράτη ξεκίνησαν μποϋκοτάζ εναντίον του.

Το Ισραήλ είναι μέλος του ΟΗΕ από το 1949.

Νεότερες εξελίξεις

Στις 19 Δεκεμβρίου του 2008 η Χαμάς ανακοίνωσε τον τερματισμό της εκεχειρίας που είχε κηρυχθεί με το Ισραήλ.^[5]Μια εβδομάδα σχεδόν μετά τη λήξη της εξάμηνης εκεχειρίας μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης, η ισραηλινή αεροπορία εξαπέλυσε 30 πυραύλους εναντίον στόχων στη Λωρίδα της Γάζας. Οι νεκροί ξεπέρασαν τους 200, σύμφωνα με πηγές της Χαμάς, ενώ τουλάχιστον 300 άνθρωποι τραυματίστηκαν. Μεταξύ των νεκρών ήταν και ο επικεφαλής της Αστυνομίας στην πόλη, μέλος της Χαμάς.

[Επεξεργασία]Γεωγραφία

Το Ισραήλ ανατολικά συνορεύει με τη Συρία και την Ιορδανία. Βόρεια έχει το Λίβανο, νότια τη χερσόνησο του Σινά και δυτικά βρέχεται από τη Μεσόγειο θάλασσα. Η έκτασή του είναι 20.770 τετρ. χλμ. και ο πληθυσμός του είναι 7.150.000 κάτοικοι (εκτίμηση 2007). Νόμισμα έχει το σέκελ.

Το Ισραήλ είναι, γενικά, πεδινή χώρα. Έχει πολλές και εύφορες πεδιάδες, κυριότερα στο βόρειο μέρος που ονομάζεται Γαλιλαία. Η Εσδραηλών, στη Σαμάρεια είναι κυριολεκτικά ο σιτοβολώνας του Ισραήλ. Τα βουνά της χώρας είναι το Κάρμηλο, το Θαβώρ και τα όρη της Σαμάρειας και Νεγκέμπ.

Το Ισραήλ έχει μόνο ένα ποταμό, τον Ιορδάνη, που τα νερά του αρδεύουν σχεδόν όλη την Παλαιστίνη. Πηγάζει από τον Αντιλίβανο, περνάει από τις λίμνες Σαμαχωνίτιδα και Τιβεριάδα και χύνεται στη Νεκρή Θάλασσα, όνομα που πήρε λόγω της έλλειψης υδρόβιας ζωής, γεγονός που οφείλεται στην υψηλή περιεκτικότητα των νερών της σε αλάτι και πίσσα. Βρίσκεται 394 μ. χαμηλότερα από τη στάθμη της θάλασσας και το βάθος της φτάνει τα 400 μέτρα.

[Επεξεργασία]Κλίμα

Το κλίμα του Ισραήλ είναι μεσογειακό κοντά στη θάλασσα, αλλά στο εσωτερικό γίνεται ξηρό, καθώς οι βροχές είναι σπάνιες και ανατολικά του Ιορδάνη υπάρχει έρημος.

Το καυτό καλοκαίρι και οι λίγες βροχές κάνουν σχεδόν αδύνατη την καλλιέργεια χωρίς άρδευση. Σήμερα υπάρχουν πηγάδια που χρησιμοποιούν τα υπόγεια νερά και έτσι ξερές εκτάσεις μεταβάλλονται σε καλλιεργήσιμες. Καλλιεργούνται πολύ τα εσπεριδοειδή, δημητριακά, μπανάνες κ.ά.

[Επεξεργασία]Οικονομία

Η κτηνοτροφία, που παλιά ήταν υπόθεση νομάδων, αναπτύχθηκε και γίνεται σήμερα με σύγχρονα επιστημονικά μέσα. Ιδιαίτερη ανάπτυξη έχει η εκτροφή πουλερικών, γίνεται μάλιστα και εξαγωγή αυγών.

Το Ισραήλ εξάγει κυρίως εσπεριδοειδή, ιατροφαρμακευτικά είδη, στρατιωτική τεχνολογία και κατεργασμένα διαμάντια, ενώ κάνει εισαγωγές σε δημητριακά, ζάχαρη, καύσιμα και βιομηχανικά είδη. Ορυκτός πλούτος δεν υπάρχει αξιόλογος εκτός από ορυχεία χαλκού. Τελευταία άρχισαν να λειτουργούν διάφορες βιομηχανικές μονάδες και σήμερα το Ισραήλ έχει βιομηχανία.

[Επεξεργασία]Ναυτιλία

Κυριότεροι λιμένες του Ισραήλ είναι: η Χάιφα, το Τελ Αβίβ και η Αστόντ. Το 1974 ο εμπορικός στόλος του Ισραήλ αριθμούσε 72 πλοία συνολικής χωρητικότητας 619.910 κ.ο.χ. κατέχοντας την 39η παγκόσμια θέση.

[Επεξεργασία]Δημογραφία

Πρωτεύουσα του Ισραήλ είναι η Ιερουσαλήμ. Παλιότερα πρωτεύουσα ήταν το Τελ Αβίβ (400.000 κάτ.). Η Γιάφα-Τελ Αβίβ είναι διπλή πόλη: Η παλιά πόλη Ιόππη (Γιάφα) έχει ενωθεί με τη σύγχρονη πόλη, το Τελ Αβίβ. Η Χάιφα είναι σημαντικό λιμάνι, καθώς εκεί καταλήγουν αγωγοί που μεταφέρουν πετρέλαιο από το εσωτερικό του Περσικού κόλπου. Στη Χάιφα έρχονται πετρελαιοφόρα από όλο τον κόσμο και φορτώνουν αργό πετρέλαιο.

Επίσης στο Ισραήλ υπάρχουν και πολλές άλλες μικρότερες πόλεις, που είναι όμως γνωστές, γιατί αναφέρονται στην Παλαιά Διαθήκη και στην Καινή Διαθήκη. Τέτοιες είναι η Ναζαρέτ, η γενέτειρα του Χριστού, η Κανά και άλλες πόλεις, όπως η Ιεριχώ, η Χεβρώνα, η Βηρ-Σεβαέ κλπ.

Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 80,73 χρόνια (78,62 χρόνια οι άνδρες και 82,95 οι γυναίκες).^[3]

[Επεξεργασία]Διακυβέρνηση

Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος, ο οποίος εκλέγεται από το Κοινοβούλιο (Κνεσέτ), το οποίο απαρτίζεται από 120 μέλη.

ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: http://picasaweb.google.gr/injerousalem/GreekOrthodoxPatriarchateOfJerusalem#5388821668171434866